De Middel spreekt
31-10-2016 
Plotseling verscheen hij. Tussen de bomen van Het Hulsbeek, door de net opgekomen zon prachtig uitgelicht . Ad van Grootel, veldritcoördinator van de KNWU op bezoek bij een GOW-wedstrijd. Enkele jaren geleden was hij al eens in Aalten, nu toog hij opnieuw naar het oosten. Gewoon, om te kijken, contacten te leggen en te onderhouden, om opnieuw een indruk te krijgen van de GOW.
Hij keek zich de ogen uit. Vanwege het enorme aantal renners, de gemoedelijkheid, de rust rondom, de prachtige sport die hij ook buiten de nationale- en internationale wedstrijden voorgeschoteld kreeg. Hij genoot. Vroeger was hij geen fan van regionale competities. Die hielden renners maar weg van de nationale crossen, de doorstroming van talent werd belemmerd, als overwintering goed, maar voor het crossen geen toegevoegde waarde. Zo dacht de KNWU, zo dacht Ad. Zo denkt hij niet meer. Want hij keek en zag dat het goed was. Gelukkig zag hij niet die renner, die moedwillig een jongedame van de weg reed. Of die andere renner die thuis waarschijnlijk nog steeds zijn kinderen lijfstraffen oplegt en ook in de wedstrijd zijn handen niet thuis kon houden. Zondag was Ad opnieuw aanwezig, in Almelo. Daar zag hij de nieuwelingen, de vrouwen en de nieuwelingen-meisjes tegelijkertijd bezig , met drie verschillende wedstrijden. Het krioelde door elkaar, al in de tweede ronde, er werd ingehaald, er werden plaatsen verloren, er werd op drie vlakken strijd geleverd. Ad stond er bij en keek er naar. Die duwpartij, het slaan van de renners, het bewust elkaar van de weg rijden zag hij niet. Kon ook niet, want het gebeurde niet. Zo kan het dus ook.
